Gruzińska Supra słynie z obfitości. Wszystkie potrawy podawane są niemal od razu warstwami. Jednak zupy, chinkali, ghomi i chaczapuri są zawsze podawane na gorąco; Owoce i deser układane są na końcu kolacji. Gospodyni stara się odświeżyć stół i sprawić, by był różnorodny i pełny.
Z reguły na dworze królewskim odbywały się specjalne imprezy i odpowiednio większość tradycji gruzińskich uczt powstała podczas królewskiej uczty. W tym zakresie możemy znaleźć bardzo interesujące informacje w zapiskach podróżników i osób posiadających misję dyplomatyczną, którzy odwiedzili Gruzję w XVI-XVIII wieku, a także w dokumentach historycznych. Dowiadujemy się, że królowie zachodniej i wschodniej Gruzji traktowali gości z wielkim szacunkiem, troską i hojną gościnnością. Podawali oni jedzenie królowi i katolikosowi w złotych naczyniach; Innym duchownym i szlachcie ofiarowywano srebrne sztućce. Gościom oferowano wielkopostne jedzenie, jak również zwykły posiłek. Na stole dominowały dania mięsne; Jedli również rodzaj pilawu doprawionego cynamonem, cukrem, szafranem i pestkami granatu, placki, dania rybne, sosy, zieleninę itp. Oprócz wystawnych rozrywek, Chardin był zdumiony sposobem, w jaki podawano gościom: „Potrawy były stawiane na stole zgodnie ze specjalnym porządkiem, poruszając się bezszelestnie. Każdy wykonywał swoje obowiązki w milczeniu. Trzej Europejczycy siedzący przy stole narobili więcej hałasu niż stu pięćdziesięciu gości obecnych na tym bankiecie”. Chardin opisał również obfitość oferowanego menu jako ucztę królewską. „Podano trzy rodzaje chleba: jeden był jak papier, drugi był gruby na palec, a trzeci był małym, słodkim chlebem”. Być może było to cienkie Lavashi (pita), chleb wyrabiany z dodatkiem drożdży i Nazuki (płaskie, słodkie ciasto). Nowy Rok to najpopularniejsze święto w Gruzji. Ludzie przygotowują się do tego specjalnie; Dom jest posprzątany i ładnie urządzony. Obowiązkowym atrybutem Nowego Roku jest choinka bożonarodzeniowa, ale używają również Chichilaki, która jest wykonana z gałązki orzecha laskowego. Tradycja ta wywodzi się z zachodniej Gruzji. Nie sposób wyobrazić sobie kolacji noworocznej bez niektórych potraw, takich jak: Satsivi, Gozinaki, pieczony prosiak i Churchkhela.
Obchody Nowego Roku rozpoczynają się wieczorem 31 grudnia i trwają prawie tydzień – odwiedzają się krewni, przyjaciele i sąsiedzi, czasem razem widzą Nowy Rok. Boże Narodzenie obchodzone jest w Gruzji 7 stycznia. To skromna okazja w porównaniu z Nowym Rokiem.
Tamada jest liderem gruzińskiej Supry. Na Tamadę wybiera się osobę bliską rodzinie, która musi być elokwentna, z dobrym poczuciem humoru. Ogólnie rzecz biorąc, Tamada podąża za przyjętą sekwencją toastów, co jest bardzo cenione w Gruzji. Tamada jest osobą odpowiedzialną za Suprę. On wygłasza różne toasty, a członkowie supry podejmują je i rozwijają. Francuski podróżnik Jean Chardin (1643-1718) pisał, że Gruzini zaczęli pić po trzecim posiłku. Najpierw 8 mężczyzn siedzących obok króla wstało i napiło się wina, a następnie podało kielich pozostałym członkom stołu, aż wszyscy wypili toast.
Kolejne toasty wznoszono większymi kielichami, a na koniec toasty na cześć szlachty wznoszono największymi kielichami. Warto zauważyć, że nikt nie był zmuszany do picia większej ilości alkoholu przy większym naczyniu. Oprócz tamady i toastów, nieodzownym atrybutem gruzińskiej supry jest śpiew. Podczas biesiady wykonywane są zarówno pieśni ludowe, jak i miejskie.